Aleksei & Yalena

“Niets doen zou morele zelfmoord betekenen.

Een paar van ons moesten zich opofferen voor honderdduizenden anderen!”

Aleksei en Yalena zijn beide doctor. Geboren, opgegroeid, opgeleid en getrouwd in Leningrad. In 1978 vroegen zij een visum aan om naar Israël te mogen emigreren. Hun visum werd echter geweigerd onder voorwendselen van ‘Brain drain’. Dat betekent dat de voormalig Sovjet Unie wilde voorkomen dat intellectuelen zouden vertrekken naar het rijkere westen.

Na hun weigering raakten Aleksei en Yalena steeds meer betrokken bij het werk onder refusniks. Zij namen deel aan en initieerden huiskamerseminars voor refusnik wetenschappers en waren actief betrokken bij pogingen van anderen om te kunnen emigreren naar Israël. Bij één van die huiskamerseminars bij hen thuis viel de KGB binnen en werd Aleksei gearresteerd. In een strafproces met diverse valse aantijgingen werd Aleksei veroordeeld tot 2 jaar dwangarbeid in Siberië. Yalena volgde hem zodat zij hem daar, ver weg van hun thuis, tot steun kon zijn.

Ruim 10 jaar duurde het voordat Aleksei en Yalena mochten emigreren. Een moeilijke periode met pesterijen, werkeloosheid en zelfs gevangenschap. Maar ook een periode met veel contacten over de hele wereld, ondanks dat de KGB er alles aan deed om dit te verhinderen. Aleksei en Yalena waren voorvechters voor de grote stroom Joodse emigranten die in de jaren ’80 en ’90 op gang kwam. Daarbij hadden zij veelvuldig contact met leiders van Joodse gemeenschappen, maar ook senatoren uit de Verenigde Staten en zelfs staatshoofden.

Eindelijk konden Aleksei en Yalena in 1989 emigreren naar Israël. Zij vonden beide een baan, hun kinderen groeiden op en dienden in het Israëlische leger. Ook zij kregen kinderen, zodat tegenwoordig 3 generaties gelukkig kunnen wonen en leven in hun thuisland. Nog steeds ontvangen zij vrienden van over de wereld, waaronder Nederland. Vrienden die hen al die jaren hebben gesteund en voor hen hebben gebeden.

“Wij proberen alle ellende te vergeten.
Maar wij zullen ons altijd die bijzondere mensen
herinneren die ons hebben geholpen.

Jullie hebben een speciale plek in ons hart.”